Plan daltoński to system nauczania, który stosowany jest w wielu szkołach i przedszkolach od ponad stu lat. Twórczynią tego systemu jest amerykańska nauczycielka Helena Parkhurst (1887-1973) która przedstawiła swą koncepcję w książce pt. „Wykształcenie wg planu daltońskiego”Plan daltoński zaproponowany przez Parkhurst zakłada odejście od stałego planu zajęć oraz podziału na klasy. Tempo nauki ma być indywidualnie dostosowane do każdego ucznia, a przydzielone im zadania dopasowane do ich umiejętności oraz wieku. Po otrzymaniu puli zadań na konkretny dzień lub tydzień, uczniowie sami decydują kiedy i od czego zaczną. Pracę wykonują oni pojedynczo, w parach lub grupach, a następnie samodzielnie je sprawdzają. Ważne, aby skupiały się na tym, co już potrafią i rozwijały swoje mocne strony. Istotne znaczenie mają również dyskusje podczas zajęć.

Istota pedagogiki Marii Montessori polega na stwierdzeniu, że każde dziecko jest inne i powinno rozwijać się według stworzonych przez siebie indywidualnych planów rozwojowych. W planach tych zapisane są jego możliwości, kompetencje i umiejętności, umożliwiające mu naukę samodzielną i efektywniejszą. Maria Montessori była prekursorką nowoczesnej pedagogiki „przenikniętej duchem miłości, humanitaryzmu i tolerancji”, w której najważniejsze miejsce zajmuje dziecko, doświadczające przez cały czas podmiotowości i współpodmiotowości. Podstawową formą jest tu zabawa i indywidualne zdobywanie doświadczeń przez dziecko. Pozwala na zorganizowanie przejścia od zabaw dziecięcych do elementów pracy. Opiera się na tym, co interesuje dziecko, pobudza jego ciekawość, sprzyja jego uniesieniom i sprawia mu satysfakcję, a tym samym prowadzi do sukcesu.

Maria Montessori wysuwała postulat wychowania naturalnego, co znaczy, że w wychowaniu należy uwzględniać naturalne prawa rozwoju, naturalne reakcje i naturalne tendencje występujące w zachowaniu wszelkich istot żywych. Była  przekonana, że poznawanie i opanowywanie rzeczywistości otaczającej człowieka dokonuje się nie tylko przez intelekt, ale także przez emocje oraz instynkty. Jeżeli wychowanie będzie dostosowane do naturalnego rozwoju dziecka, wtedy poczuje ono potrzebę zdobywania wiedzy.

Fazy w cyklu rozwojowym człowieka

Maria Montessori zanalizowała cykl rozwojowy jednostki ludzkiej, wskazując, jakie czynniki i sytuacje mogą zakłócać ten rozwój, a jakie przyczyniają się do wzmocnienia potencjału życiowego człowieka. Zwróciła uwagę na powstawanie „wrażliwych faz”. Są to etapy rozwojowe:

1. faza na język (mówiony i pisany), na ruch, zachowania społeczne i porządek (od narodzin do szóstego roku życia); nazwała ją „absorbującym duchem”;
2. faza na moralność, sprawiedliwość, dobro i zło, uczucia religijne, różne dziedziny nauki ( od 7 do 12 roku życia); dziecko zdobywa umiejętność „studiowania całości poprzez badanie detalu”;
3. faza na godność osobistą, odpowiedzialność, wiarę we własne siły ( od 13 do 18 roku życia)./1/

Z przedstawionych założeń wyłania się idea, że pedagogika powinna wzmacniać potencjał życiowy i brać pod uwagę potrzeby dziecka.

Reggio Emilia to koncepcja nauczania, która przerodziła się w system edukacyjny oparty na filozofii Lorisa Malaguzzi, skupionej na nauczaniu przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Koncepcja nauczania powstała we Włoszech w 1945r. z inicjatywy mieszkańców miasteczka Reggio Emilia, którzy chcieli otworzyć szkołę odmienną od tradycyjnych. Filozofia oparta jest na założeniach Jeana Piageta i Marii Mortessori oraz na przeświadczeniu, że dziecko posiada 100 języków, którymi przedstawia zrozumienie przez siebie świata. Pedagogika Reggio podlega ciągłym zmianom i przeobrażeniom w zależności od potrzeb i spostrzeżeń nauczycieli, rodziców i dzieci. Nauczyciele są otwarci na nową wiedzę, a dobro dzieci jest zarówno punktem wyjścia, jak i celem.

W tej koncepcji wyjątkowe jest:

1. Podejście nauczyciela do dziecka – obserwujące, wyczekujące, pełne ufności w jego możliwości.
2. Sposób pracy – brak gotowego programu nauczania, brak przygotowanych na cały rok kart pracy, lecz działanie wynikające z aktualnych zainteresowań dzieci, z bieżących impulsów,
3. Forma pracy – projekty, „prowokujące materiały”, zachęcanie a nie podawanie gotowych odpowiedzi, inspiracja do nauki a nie nauczanie.
4. Działanie przedszkola – nauczyciele jako wspierający się zespół, zaangażowani rodzice, dzieci jako równoprawni uczestnicy (a nie odbiorcy).

Pedagogika Reggio stawia sobie za cel rozwijanie u dzieci umiejętności rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji, współpracy oraz komunikowania się i wyrażania siebie na wiele sposobów.

ODPOWIEDNIA RELACJA Z DZIECKIEM JEST  PODSTAWĄ DO WSPÓŁPRACY

W naszym przedszkolu budujemy wzajemne relacje w  zgodzie z filozofią Pozytywnej Dyscypliny.

5 fundamentalnych zasad Pozytywnej Dyscypliny:

1.Pomaga dzieciom poczuć łączność i przynależność,  pomaga im poczuć, że są ważne w rodzinie i  społeczności.

2.Jest jednocześnie pełna szacunku i wymagająca: miękka  i zdecydowana w tym samym czasie, czyli twarda dla  problemu i miękka dla osoby.

3.Uprzejmość to wyraz szacunku dla dziecka, natomiast  stanowczość, to wyraz szacunku dla siebie.

4.Jest skuteczna długofalowo: bierze pod uwagę to, co  dziecko myśli, czuje, czego się uczy i jakie podejmuje  decyzje o sobie samym i o swoim świecie i jak decyduje  się postępować w przyszłości, aby przetrwać i odnosić  sukcesy.

5.Uczy ważnych umiejętności społecznych i życiowych:  szacunku, dbania o innych, rozwiązywania problemów,  współpracy oraz umiejętności wnoszenia wkładu i bycia  pożytecznym w domu, przedszkolu, szkole i większej  społeczności.

EDUKACJA BLISKO NATURY TO  TAKŻE  EDUKACJA NA RZECZ ŚRODOWISKA,  EDUKACJA O TYM, JAK O NIE DBAĆ ORAZ  EDUKACJA KSZTAŁTUJĄCA MIŁOŚĆ DO  NATURY

• Doświadczenia dzieci mają być naturalne, a nie  sztucznie konstruowane w placówce,
• Dzieci mają  funkcjonować poza superbezpiecznymi i sterylnymi  warunkami placówki, które nijak się mają do realnego  życia.
• Zachowania dzieci mają być spontaniczne, a nie  restrykcyjnie określone normami placówki.
• Dzieci mają wchodzić w rolę odkrywców, którzy mogą  ujawniać wszelkie swoje zainteresowania i krytycznie  penetrować świat poprzez dowolne strategie uczenia  się.

. Korzystamy chętnie z bliskości parku i często wychodzimy tam na spacery, aby dokonywać odkryć i obserwacji przyrodniczych. Wokół przedszkola znajdują się też 3 różne ogródki. Jeden służy dzieciom do doświadczeń sensorycznych. Znajduje się w nim ścieżka bosych stóp. Drugi, w którym rośnie nasz dąb Gentelmen, jest zieloną salą dydaktyczną  oraz przestrzenią na nasze uprawy i obserwacje przyrodnicze. Ostatni ogródek jest miejscem do wypoczynku i zabawy.